میوپاتی و موثرترین روش‌های درمانی آن؛ میوپاتی یک بیماری عصبی-عضلانی است که موجب ضعف عضلانی در نواحی مختلف بدن می‌شود و علت آن می‌تواند به دلایل مختلفی باشد. این بیماری موجب مشکلاتی در فعالیت‌های روزمره از قبیل ایستادن، راه رفتن، جویدن، بلعیدن غذا و حتی صحبت کردن می‌شود.
بیماری میوپاتی چیست؟
ضعف عضلات یا میوپاتی به معنای کاهش قدرت در یک یا چند عضله است. این کاهش قدرت ممکن است ناشی از عوامل مختلفی باشد و ممکن است رایج یا نادر، خطرناک یا کم خطر، موقت یا دائمی باشد. زمانی که مغز از طریق نخاع و اعصاب، سیگنال‌های حرکتی را به یک عضله می‌فرستد، فرد به طور اختیاری عضله را منقبض می‌کند. اگر مغز، سیستم عصبی، عضلات یا ارتباط بین آن‌ها به دلیل بیماری یا آسیب متفاوتی از بین رفته باشد، عضلات به صورت طبیعی منقبض نمی‌شوند که منجر به ضعف عضلات می‌شود.
علل ابتلا به بیماری میوپاتی
میوپاتی ممکن است در هر فردی به وجود بیاید، اما علت دقیق بروز آن به نوع میوپاتی بستگی دارد. عواملی که احتمال بروز میوپاتی را افزایش می‌دهند به شرح زیر است:
- جنسیت
برخی از انواع میوپاتی که به صورت خاص بر روی کروموزوم X منتقل می‌شوند، بیشتر در مردان رخ می‌دهند. اما انواع دیگری از میوپاتی ارثی که بر روی کروموزوم‌های دیگر قرار دارند، به طور مساوی در مردان و زنان اثر می‌گذارند.
- بودن در معرض مواد سمی یا داروها
تماس با برخی مواد سمی یا استفاده از برخی داروها نیز می‌تواند عامل بروز میوپاتی به شمار رود.
- سابقه خانوادگی و ژنتیکی
وجود سابقه خانوادگی میوپاتی موجب بالا رفتن احتمال به ارث بردن ژن غیرطبیعی که منجر به بروز بیماری عضلانی می‌شود، خواهد شد.
- بیماری‌های خودایمنی، متابولیک و اندوکرین
ابتلا به بیماری‌هایی مانند بیماری‌های خودایمنی (سیستم ایمنی بدن به بافت‌های خود حمله می‌کند)، بیماری‌های متابولیک (مرتبط با عملکرد نرمال متابولیسم بدن) یا بیماری‌های اندوکرین (مرتبط با غدد درون‌ریز) نیز می‌تواند عامل بروز میوپاتی باشد.
نحوه تشخیص بیماری میوپاتی
جهت تشخیص و درمان میوپاتی، متخصص معالج اطلاعات و پرسشنامه جامعی را درباره سابقه خانوادگی، داروهای تجویزی و مصرفی و علائم فیزیکی بیمار جمع‌آوری می‌کند. پس از جمع‌آوری مدارک مربوطه و تشکیل پرونده، جهت تشخیص دقیق‌تر، بیمار مورد معاینه قرار می‌گیرد. در این مرحله، متخصص مغز و اعصاب یا متخصص روماتیسم، با بررسی پوست، سرعت عکس‌العمل یا رفلاکس، قدرت عضلانی، تعادل و حواس، به دنبال نشانه‌های میوپاتی می‌گردد.
همچنین پیشنهاد می‌شود مقاله فیلر زیر چشم و مهم‌ترین کاربردهای آن را نیز مطالعه نمایید.
نحوه درمان میوپاتی
جهت رسیدن به بهترین نتایج درمان میوپاتی، تشخیص صحیح این عارضه بسیار حائز اهمیت است. پزشکان با بررسی وضعیت بیمار، بهترین روش‌های درمانی موجود را به بیماران خود پیشنهاد می‌دهند. داروها به عنوان یکی از روش‌های شایع درمانی برای میوپاتی مورد استفاده قرار می‌گیرند. برخی از روش‌های درمان میوپاتی که بیشترین استفاده را دارند، شامل موارد زیر هستند:
- کورتیکواستروئیدها
در بسیاری از موارد، درمان اولیه برای میوپاتی شامل تجویز داروهای کورتیکواستروئید خوراکی مانند پردنیزون با دوز بالا است. این داروها موجب کاهش التهاب می‌شوند. سطح آنزیم‌های عضلانی که در خون وجود دارند، به طور معمول بعد از 4 تا 6 هفته مصرف این دارو به حالت طبیعی برمی‌گردند. بیشتر بیماران پس از 2 تا 3 ماه، قدرت عضلانی خود را دوباره به دست می‌آورند.
- درمان ترکیبی
احتمالاً پزشک شما به برنامه درمانی شما یک داروی دیگر مانند متوترکسات یا آزاتیوپرین اضافه می‌کند. استفاده از این دارو به کنترل بهتر بیماری در طولانی مدت کمک می‌کند و عوارض جانبی ناشی از مصرف طولانی مدت کورتیکواستروئیدها را کاهش می‌دهد. عوارض جانبی مهم داروهای کورتیکواستروئید شامل نازک شدن پوست، ضعف عضلانی، تغییرات در چربی‌های موضعی، پوکی استخوان و آب مروارید است. حتی بالا رفتن وزن هم ممکن است یکی از عوارض جانبی این داروها باشد. به دلیل اینکه بیمارانی که پردنیزون مصرف می‌کنند، در خطر ابتلا به پوکی استخوان هستند، میبایست برای جلوگیری از عوارض جانبی این دارو، درمان مناسبی را دریافت کنند.
- درمان‌های ایمنی
برای بیمارانی که شدت میوپاتی آن‌ها بسیار شدید است یا به درمان‌های معمول پاسخ نمی‌دهند، گزینه‌های جایگزین دیگری نیز وجود دارد. این گزینه‌ها شامل استفاده از داروهای ایمونوگلبولین‌های داخل وریدی (IVI) یا داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن می‌شود. داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی شامل داروهایی مانند سیکلوسپورین (نئورال، سند ایمون)، تاکرولیموس (پروگراف)، مایکوفنولات موف هستند.
- فیزیوتراپی
فیزیوتراپی می‌تواند به بیمارانی که با بیماری‌های عضلانی مبارزه می‌کنند، کمک کند تا به زندگی عادی و فعال خود بازگردند. حرکات ورزشی و فیزیوتراپی در درمان بیماری‌های عضلانی اهمیت خاصی دارند. بیمارانی که با ضعف شدید عضلات مبارزه می‌کنند و نمی‌توانند به درستی حرکت کنند، باید برنامه‌ای از حرکات و ورزش‌ها را انجام دهند تا انقباض مفاصل (بدشکلی مفصل) جلوگیری شود.
افرادی که در ضعف عضلانی متوسط هستند، باید یک برنامه ورزشی مناسب را برای تقویت عضلات خود شروع کنند تا شدت تمرین‌ها به موازات افزایش قدرت عضلانی، افزایش یابد. بیمارانی که با ضعف خفیف عضلانی مبارزه می‌کنند نیز میبایست فعالیت‌های عادی و روزمره خود را انجام دهند.
- چیدن سبک زندگی بر اساس میوپاتی
میوپاتی یک بیماری مزمن است که نیازمند رعایت یک سبک زندگی سالم و عادات بهداشتی است. افراد باید به یک رژیم غذایی متعادل توجه کنند، ورزش منظم داشته باشند و وزن خود را در حد سالم نگه دارند. همچنین، افراد باید از تابش نور آفتاب بر روی پوست خود پرهیز کرده و از استفاده از کرم ضدآفتاب در فضای باز هنگام بیرون رفتن اطمینان حاصل کنند.
در صورت وجود لکه‌های ناشی از درماتومیوتیت بر روی پوست، احتیاط ویژه باید صورت گیرد؛ زیرا شدت این لکه‌ها افزایش می‌یابد. اگر افراد مشکلاتی در بلعیدن غذا دارند، باید از غذاهای نرم یا پوره‌شده استفاده کنند. افراد بستری نیز باید هنگام تغذیه نشسته باشند تا خطر ورود غذا به ریه‌ها کاهش یابد.
همچنین، افراد مبتلا به میوپاتی ممکن است از نظر ظاهری سالم به نظر برسند، اما نیازمند توجه و حمایت خانواده و اطرافیان خود هستند. اطلاعات و آگاهی افراد نزدیک از محدودیت‌ها و مشکلاتی که افراد مبتلا به میوپاتی با آن مواجه هستند، می‌تواند در بهبود زندگی روزمره آن‌ها مؤثر و کارآمد باشد. (ژل رپلنژن 40 اورجینال 10 سی سی، فیلر رپلنژن 40 کره ای)
سخن پایانی
بیماری‌های عضلانی برخی اوقات به دنبال حمله سیستم ایمنی بدن به ماهیچه‌ها رخ می‌دهند. این حمله منجر به ایجاد یک التهاب ناخواسته در ماهیچه‌ها می‌شود که با عنوان “میوپاتی التهابی” شناخته می‌شود. این التهاب باعث آسیب رسیدن به بافت عضله و بروز ضعف عضلانی می‌شود.
