علل اصلی ریزش ابرو و روش‌های طلایی برای رشد دوباره؛ ابروها نقش مهمی در شکل‌دهی به ظاهر صورت دارند. از دست دادن ابروها می‌تواند تأثیر زیادی بر ظاهر کلی شما بگذارد. عوامل مختلفی می‌توانند منجر به ریزش موقت یا دائمی ابروها شوند. برای مثال، استفاده از داروهایی که رشد مو را تحت تأثیر قرار می‌دهند اعم از درمان‌های شیمیایی، ممکن است منجر به ریزش ابروها و مژه‌ها شود. بیماری‌های پوستی که سبب التهاب در ناحیه ابروها می‌شوند، می‌توانند موجب ریزش مو در این منطقه شوند. علاوه بر این، اختلالات هورمونی یا مشکلات غدد درون ریز می‌توانند به تخریب فولیکول‌های مو در ابروها منجر شوند. عفونت‌ها و برخی بیماری‌های خودایمنی نیز ممکن است باعث ریزش ابروها و موی سر شوند.
ریزش تا چند تار ابرو در روز طبیعی محسوب می‌شود؟
با بالا رفتن سن، افراد ممکن است شاهد کاهش ضخامت و ریزش مو در نواحی مختلف بدن از جمله سر، ابروها و مژه‌ها باشند. این تغییرات به دلیل توقف تولید مو توسط برخی از فولیکول‌ها و نازک شدن ساقه‌های مو رخ می‌دهد. به علاوه، رنگ مو نیز ممکن است به تدریج به سفید تغییر کند. این روند بخشی طبیعی از پیری به شمار می‌رود. یک ابروی معمولی حدود 250 تار مو دارد. در چرخه طبیعی رشد مو که فاز آناژن به طور معمول 60 تا 70 روز طول می‌کشد، روزانه حدود 3 تار ابرو می‌ریزد. اگر فاز آناژن طولانی‌تر از این مدت باشد، ریزش دو تار مو در روز نیز امری طبیعی خواهد بود.
علت ریزش ابرو چیست؟
ریزش ابرو می‌تواند به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد. در اینجا به برخی از علل رایج ریزش ابرو اشاره خواهیم کرد:
علل پزشکی
- عفونت‌ها: عفونت‌های قارچی یا باکتریایی می‌توانند به ریزش ابرو منجر شوند.
- اختلالات تیروئید: بیماری‌های تیروئید مانند کم‌کاری یا پرکاری تیروئید می‌توانند منجر به ریزش ابرو شوند.
- آلوپسی: اختلالات خودایمنی مانند آلوپسی آره‌آتا می‌تواند باعث ریزش ناگهانی ابروها و سایر موهای بدن شود.
- اختلالات هورمونی: تغییرات هورمونی، مانند آنچه در دوران یائسگی یا بارداری رخ می‌دهد، می‌تواند بر رشد مو تاثیر بگذارد.
- کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی: کمبود ویتامین‌های B، C، D، و E و همچنین مواد معدنی مانند آهن و روی می‌تواند منجر به ریزش ابرو شود.
علل روانی و استرس
- اختلالات روانی: اختلالاتی مانند تریکوتیلومانیا (عادت به کندن مو) می‌تواند باعث ریزش ابرو شود.
- استرس و اضطراب: فشار روانی و استرس می‌توانند بر سلامت موها تأثیر بگذارند و منجر به ریزش آن‌ها شوند.
مشکلات پوست
- پسوریازیس: پسوریازیس پوست می‌تواند به ریزش ابرو و سایر قسمت‌های بدن منجر شود.
- درماتیت سبوره: این بیماری پوست که باعث قرمزی و پوسته‌ریزی می‌شود می‌تواند به ریزش ابرو منجر شود.
علل زیبایی و بهداشتی
- برداشتن بیش از حد ابرو: استفاده مکرر از موچین یا روش‌های دیگر برای برداشتن ابرو می‌تواند به ریزش دائمی منجر شود.
- مصرف محصولات شیمیایی: استفاده از محصولات زیبایی حاوی مواد شیمیایی قوی می‌تواند به آسیب به ابرو و ریزش آن منجر شود.
سایر عوامل
- ژنتیک: سابقه خانوادگی ریزش مو می‌تواند نقش مهمی داشته باشد.
- دخانیات و الکل: مصرف سیگار و الکل می‌تواند به کاهش سلامت موها و ریزش آن‌ها ختم شود.
جهت تشخیص دقیق علت ریزش ابرو و درمان مناسب، مراجعه به پزشک یا متخصص پوست توصیه می‌شود. آن‌ها می‌توانند با بررسی وضعیت سلامت عمومی، انجام آزمایشات لازم و ارزیابی علائم دیگر، به شناسایی علت و تجویز درمان مناسب کمک کنند.
پیشگیری از ریزش موهای ابرو
جهت جلوگیری از ریزش موهای ابرو قبل از آغاز آن، می‌توانید اقدامات زیر را مد نظر قرار دهید. نخست، مشورت با پزشک برای انجام آزمایش خون می‌تواند کمک کند تا بررسی کنید آیا کمبودهایی وجود دارد که باید به آن‌ها توجه شود یا خیر.
برای کاهش احتمال ریزش موهای ابرو، رعایت نکات زیر مفید است:
- پیدا کردن روش‌های سالم برای کاهش استرس، مانند ماساژ یا مدیتیشن.
- مصرف مقدار زیادی پروتئین کم‌چرب، میوه‌ها و سبزیجات. همچنین، با مشورت پزشک خود، بررسی کنید که آیا کمبود ویتامین خاصی باعث ریزش موهای ابرو شده است.
- پرهیز از برداشتن بیش از حد ابروها و استفاده از مواد شیمیایی قوی نزدیک به ابروها. در صورت نیاز به استفاده از سفیدکننده، رنگ مو، ترتینوئین، هیدروکینون یا اسید گلیکولیک، می‌توانید از وازلین جهت محافظت از ابروها استفاده کنید.
همچنین پیشنهاد می‌شود مقاله رازهای مراقبت پس از میکروبلیدینگ؛ راهنمای کامل برای حفظ زیبایی ابروها را نیز مطالعه نمایید.
درمان ریزش ابرو چگونه است؟
جهت درمان ریزش ابرو، ابتدا باید با پزشک مشورت کرده و علت اصلی آن را شناسایی کنید تا بتوانید مناسب‌ترین درمان را انتخاب کنید.
گزینه‌های درمانی شامل:
- مکمل‌های غذایی: حاوی آنتی‌اکسیدان‌ها و اسیدهای چرب امگا-3 و امگا-6، می‌توانند به تقویت موها کمک کنند.
- ماینوکسیدیل: این داروی موضعی که بدون نسخه در دسترس است، می‌تواند رشد مو را با بهبود وضعیت هورمونی در طول چند ماه افزایش دهد.
- کورتیکواستروئیدها: این داروها می‌توانند به صورت موضعی، تزریقی یا قرصی برای درمان مشکلاتی مانند آلوپسی آره‌آتا، اگزما، درماتیت و پسوریازیس استفاده شوند و به کاهش التهاب و بهبود پاسخ ایمنی کمک کنند.
- داروهای شیمیایی موضعی: این داروها با ایجاد یک واکنش آلرژیک ممکن است به رشد مجدد موها کمک کنند، اما باید تحت نظر پزشک مصرف شوند.
- طب سوزنی: این روش ممکن است به کاهش ریزش مو از طریق کاهش التهاب و تحریک گردش خون در ناحیه فولیکول‌های مو کمک کند.
- روغن کرچک: این درمان خانگی قدیمی با تاثیر بر روی هورمون‌های خاص می‌تواند به تحریک فولیکول‌های مو کمک کند.
- آنترالین: معمولاً برای درمان پسوریازیس استفاده می‌شود و می‌تواند برای کسانی که ریزش مو به دلیل التهاب دارند مفید باشد. مصرف این دارو باید تحت نظر پزشک باشد.
- درمان‌های هورمونی: در صورتی که ریزش مو ناشی از اختلالات هورمونی باشد، متخصص غدد ممکن است داروهایی مانند هورمون محرک تیروئید، استروژن یا تستوسترون تجویز کند.
- کاشت ابرو: در این روش، بخشی از پوست با موهای سالم برداشته شده و به ناحیه ریزش ابرو پیوند داده می‌شود.
- آرایش دائمی یا میکروبلیدینگ: در آخر در صورتی که درمان‌های دیگر مؤثر واقع نشد، این روش‌ها می‌توانند برای پر کردن نواحی خالی ابرو استفاده شوند.
سخن پایانی
ریزش ابرو تنها در صورت افزایش سن می‌تواند به عنوان یک تغییر طبیعی تلقی شود. در غیر این صورت، این مشکل معمولاً نشانه‌ای از یک عامل مهم‌تر است. عواملی که می‌توانند باعث ریزش ابرو شوند عبارتند از: درماتیت تماسی، کمبود مواد مغذی، حساسیت، اختلالات تیروئید، اگزما، درماتیت آتوپیک، تغییرات هورمونی، بارداری و زایمان، ضربه، استرس و اضطراب، بیماری‌های خودایمنی و تریکوتیلومانیا. (ژل ای پی تی کیو 10 سی سی اورجینال (اصلی))
