همه چیز درباره بیماری پسوزیاریس و درمان آن؛ مراقبت از پوست یک نکته حیاتی است؛ چرا که پوست ما همیشه تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند گرما، سرما و تماس با مواد شیمیایی قرار دارد. این عوامل می‌توانند باعث بیماری‌ها و آسیب‌های جدی بر روی پوست شوند، به خصوص در صورتی که پوست به درستی مراقبت نشود. بنابراین، حفظ تمیزی و بهداشت پوست امری بسیار حائز اهمیت است تا از بروز مشکلات مربوط به خشکی پوست جلوگیری شود.
منظور از بیماری پسوریازیس چیست؟
پسوریازیس یا بیماری سوریازیس، یک نوع بیماری پوستی خودایمنی است که به عنوان داء‌الصدف نیز شناخته می‌شود. در این بیماری، سلول‌های پوستی با سرعت تا 10 برابر بیشتر از حد طبیعی تکثیر می‌شوند و تجمع می‌یابند. این فرآیند باعث بروز لکه‌های قرمز با پوسته‌های سفید می‌شود. این لکه‌ها همراه با خارش و در برخی موارد دردناک هستند و می‌توانند در هر نقطه‌ای از بدن ظاهر شوند، اما بیشتر در پوست سر و مفاصلی مثل آرنج و زانو مشاهده می‌شوند.
پسوریازیس از طریق انتقال مستقیم از فرد به فرد منتقل نمی‌شود و نمی‌تواند از طریق تماس پوستی به فرد دیگر منتقل شود. با این حال، در برخی موارد ممکن است در اعضای مختلف خانواده دیده شود. پسوریازیس یک بیماری مزمن است که به طور معمول تحسن می‌یابد و سپس دوباره عود می‌کند. هدف اصلی درمان این بیماری، متوقف کردن سرعت تکثیر سلول‌های پوست است.
علل بیماری پسوریازیس
پسوریازیس، یک نوع مشکل در سیستم ایمنی بدن است که باعث بازسازی سریع‌تر پوست نسبت به حالت طبیعی می‌شود. در پسوریازیس پلاکی، که یکی از متداول‌ترین انواع پسوریازیس است، این فرآیند سریع باعث ایجاد پوسته‌ها و لکه‌های قرمز می‌شود. عواملی که باعث اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن می‌شوند، هنوز به صورت کامل مشخص نیست. اما محققان معتقدند که هم عوامل ژنتیکی و هم عوامل محیطی در این امر نقش دارند.
هر فردی ممکن است به پسوریازیس مبتلا شود. حدود یک سوم موارد پسوریازیس از سال‌های کودکی شروع می‌شود. این عوامل می توانند خطر ابتلای افراد به پسوریازیس را افزایش دهند:
به عنوان یک مثال، سابقه خانوادگی، فشار روانی و استرس، و سیگار کشیدن ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند.
- سابقه خانوادگی: اگر یکی از والدین مبتلا به پسوریازیس باشند، احتمال ابتلا به این بیماری برای فرزندان افزایش می‌یابد و اگر هر دو والد مبتلا به پسوریازیس باشند، این خطر حتی بیشتر می‌شود. به طور معمول پسوریازیس در میان خانواده‌ها گسترش می‌یابد، اما نسل‌های بعدی ممکن است به آن مبتلا نشوند. به عنوان مثال، یک پدربزرگ و نوه او ممکن است تحت تأثیر پسوریازیس قرار بگیرند، اما مادر کودک لزوماً به این بیماری مبتلا نمی‌شود.
- فشار روانی و استرس: استرس می‌تواند بر سیستم ایمنی بدن اثرات منفی بگذارد و سطح بالای استرس ممکن است خطر ابتلا به پسوریازیس را افزایش دهد.
- سیگار: سیگار کشیدن نه تنها خطر ابتلا به پسوریازیس را افزایش می‌دهد، بلکه ممکن است شدت بیماری را نیز افزایش دهد. علاوه بر این، سیگار کشیدن ممکن است در بروز اولیه بیماری نقش داشته باشد.
علائم بیماری پسوریازیس کدام است؟
پسوریازیس در افراد مختلف به صورت متنوع ظاهر می‌شود و ممکن است نواحی مختلفی از بدن را درگیر کند. علائم و نشانه‌های پسوریازیس شامل موارد زیر می‌شود:
- درد در اطراف پینه‌ها
- مفاصل دردناک و متورم
- سوزش و خارش در اطراف پینه‌ها
- تاول‌های پر از چرک روی لکه‌های قرمز پوست
- فلس‌ها یا پلاک‌های نقره‌ای روی پینه‌های قرمز
- پینه‌های ملتهب، برجسته و قرمز رنگ روی پوست
- پوست قرمز که ممکن است ترک بخورد و خونریزی کند
- ضخیم شدن ناخن‌ها و یا سوراخ‌شدن و برآمدگی آن‌ها
همچنین پیشنهاد می‌شود مقاله آشنایی با مهم‌ترین فواید گیاه خواری برای پوست را نیز مطالعه نمایید.
چگونگی درمان بیماری پسوریازیس
هدف اصلی درمان پسوریازیس، کاهش رشد غیرطبیعی سلول‌های پوست است. پزشکان معتقدند که این بیماری به طور کامل قابل درمان نیست، اما می‌توان عوارض آن را کاهش داد و آن را تحت کنترل قرار داد. درمان پسوریازیس به صورت داروهای موضعی و خوراکی تجویز شده توسط پزشکان صورت می‌گیرد. حفظ رطوبت پوست در بسیاری از موارد می‌تواند بهبودی را تسریع کند. داروهای اصلی که برای کنترل پسوریازیس استفاده می‌شوند عبارتند از:
تزارتون، دیرانول، ترکیبات ویتامین D مانند کلسیتریول و تاکالسیتون، لوسیون‌ها برای درمان پوست سر، برخی از پمادها حاوی استروئیدهای کورتیکواستروئیدی، شامپوهای ضد شوره و ضد ریزش مو برای کاهش خارش و سوزش در پوست سر، داروهای مربوط به بیماری‌های خود ایمنی که در حالات شدید بیماری تجویز می‌شوند. در مراحل پیشرفته‌تر بیماری، استفاده از تابش فرابنفش برای کنترل آن مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین، اگر پوست بیمار حساسیتی نداشته باشد، قرار گرفتن در معرض نور خورشید نیز می‌تواند به او کمک کند، زیرا ویتامین D نور خورشید می‌تواند در کاهش عوارض بیماری مفید باشد.
پسوریازیس در کودکان چگونه است؟
پسوریازیس در کودکان نیز می‌تواند شیوع داشته باشد و علایم آن به سرعت نمایان می‌شوند. زخم‌هایی که در بزرگسالان در 29 تا 30 روز بزرگ می‌شوند، در کودکان تنها در 3 تا 4 روز این فرایند را طی می‌کنند. به دلیل سرعت بالاتر ترمیم پوست در کودکان، این بیماری به سرعت پیشرفت می‌کند. برخی از کودکان ممکن است علایم پسوریازیس خود را با یک سرماخوردگی یا عفونت گلو نشان دهند. خارش‌های شدید اغلب در شب برای کودکان بسیار ناراحت‌کننده است و خاراندن زخم‌ها ممکن است تسکین بخش باشد.
برای کنترل شدت بیماری، می‌توانید دستکش به دست‌های کودکان هنگام خواب بپوشانید و داروهای تجویز شده توسط پزشک را به موقع و با دقت مصرف کنید. همچنین، حفظ رطوبت پوست کودک، انتخاب لباس‌های نرم و تهویه‌ی خوب و رعایت نکات بهداشت فردی از جمله اقداماتی است که می‌تواند به کاهش شدت پسوریازیس در کودکان کمک کند. (فیلر دمور اولترا پلاس 1 سی سی اورجینال (اصل))
سخن پایانی
پسوریازیس یک بیماری ژنتیکی است که ناشی از اختلالات در سیستم ایمنی بدن است و برخلاف باورهای رایج، این بیماری به هیچ وجه مسری نیست. در افراد مبتلا به پسوریازیس، سیستم ایمنی بدن علیه خودش وارد عمل می‌شود و این باعث ایجاد مشکلات پوستی متنوع می‌شود. این بیماری در دسته‌ی بیماری‌های خودايمنی قرار می‌گیرد و می‌تواند تاثیرات جدی بر روی کیفیت زندگی فرد داشته باشد. اگرچه پسوریازیس به صورت شایع در جامعه واقع نمی‌شود و تعداد افراد مبتلا به آن نسبتا کم است، اما افرادی که این بیماری را دارند تمایل دارند تا مادام‌العمر با آن مبارزه کنند.
